Disclaimer

We hebben gekozen voor een zeer eenvoudige print-lay out in 1 kleur, met alleen noodzakelijke informatie, omdat we een positieve bijdrage willen leveren aan het milieu.

Wat kun je met dit overzicht doen:

Bespreken met de behandelend arts: Bereid dit gesprek goed voor, schrijf veel van tevoren op en zorg dat je niet alleen bent bij dit gesprek. Meer informatie voor een goed gesprek met de arts vind je in de ‘Handige Tips’ sectie op onze site
De arts kan dezelfde informatie vinden als die jij gevonden hebt, maar dan in de professionele medische taal die de arts gewend is. De behandelend arts kan deze studie vinden op Trial Eye.
Kent de arts het Trial Eye platform nog niet en heeft hij/zij geen username en password, dan kan de arts toegang krijgen via https://trial-eye.com/login/requestAccount.

Terug naar overzicht

COSMIC-312

Een gerandomiseerd, gecontroleerd fase 3-onderzoek naar cabozantinib (XL184) in combinatie met atezolizumab versus sorafenib bij proefpersonen met gevorderd hepatocellulair carcinoom die voorafgaand geen systemische kankerbehandeling hebben ondergaan

Leeftijd: Enkel volwassenen
Fase onderzoek: Fase 3
Bij diagnose: Leverkanker

Dit is een multicentrisch, gerandomiseerd, open-label, gecontroleerd fase 3-onderzoek naar cabozantinib in combinatie met atezolizumab versus sorafenib bij proefpersonen met gevorderd HCC die voorafgaand geen systemische kankerbehandeling hebben ondergaan. De meerdere primaire uitkomstmaten van doeltreffendheid zijn PFS en OS voor de experimentele groep (cabozantinib + atezolizumab) vs de controlegroep (sorafenib). Ook wordt een derde groep opgezet voor de beoordeling van de veiligheid en klinische activiteit van cabozantinib. Ongeveer 740 geschikte proefpersonen met gevorderd of gemetastase Metastase (of uitzaaiing) is de verspreiding van tumorcellen vanuit de oorspronkelijke locatie (de primaire locatie) naar een ander deel van het lichaam. Tumoren kunnen metastaseren (uitzaaien) door nabijgelegen weefsel binnen te dringen of door zich te verspreiden via de circulatie (bloed en lymfestelsel). erd HCC worden 2:1:1 gerandomiseerd naar ongeveer 250 locaties in dit onderzoek. Het onderzoek bestaat uit de volgende fasen: Periode vóór de behandeling: potentiële proefpersonen worden gescreend om te bepalen of ze aan de vereiste geschiktheidscriteria voldoen. Kwalificerende beoordelingen in het kader van de screening moeten binnen 28 dagen voor de randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. plaatsvinden, tenzij anders aangegeven. Richtlijnen voor diagnose van HCC door beeldvorming bij cirrotische patiënten worden gegeven in Protocol Sectie 5.7.6.1. Behandelingsperiode: proefpersonen die voldoen aan alle geschiktheidscriteria voor het onderzoek worden voor de onderzoeksbehandeling willekeurig 2:1:1 ingedeeld in de volgende groepen: Experimentele groep (ongeveer 370 proefpersonen): cabozantinib (40 mg oraal, qd) + atezolizumab (1200 mg infusie, q3w) Controlegroep (ongeveer 185 proefpersonen): sorafenib (400 mg, tweemaal per dag [bid]) Cabozantinib als monotherapie groep (ongeveer 185 proefpersonen): cabozantinib (60 mg qd) De randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. wordt gestratificeerd door de volgende factoren ingesteld bij screening: • Ziekte-etiologie (HBV [met of zonder hepatitis C-virus {HCV}], HCV [zonder HBV], of Overig) • Regio (Azië, anders) • Aanwezigheid van extrahepatische aandoening en/of macrovasculaire invasie (Ja, Nee) Proefpersonen krijgen de onderzoeksbehandeling zolang ze er naar het oordeel van de onderzoeker klinisch voordeel van hebben of totdat er een onaanvaardbare toxiciteit ontstaat, een volgende systemische kankerbehandeling nodig is of totdat om een andere reden vermeld in het protocol de behandeling moet worden stopgezet. Behandeling kan worden voortgezet na radiografische progressie volgens RECIST 1.1 volgens de criteria opgelijst in Sectie 5.7.6.3. Proefpersonen in de experimentele groep (cabozantinib en atezolizumab) mogen stoppen met het gebruik van een component van de onderzoeksbehandeling, maar moeten doorgaan met gebruik van het andere. Dosisverhoging van cabozantinib van 40 mg qd naar 60 mg qd in de experimentele groep is toegestaan na goedkeuring door de sponsor voor proefpersonen die de cabozantinib-dosis van 40 mg goed verdragen en ten minste 4 weken met deze dosis zijn behandeld. In het algemeen geldt voor proefpersonen die klinisch relevante bijwerkingen (bijvoorbeeld AE's van graad 3 of 4) ontwikkelen, dat de dosisverhoging van cabozantinib van 40 mg qd naar 60 mg qd niet is toegestaan. Overstappen van de controlegroep naar de experimentele groep is niet toegestaan, tenzij het onderzoek overgaat naar een fase met therapiewisseling (zie hierna). Fase met therapiewisseling: het onderzoek kan overgaan naar een fase met therapiewisseling wanneer analyse van de meerdere primaire uitkomstmaten van OS een statistisch significant en klinisch betekenisvol bewijs van verbetering oplevert. De fase met therapiewisseling wordt alleen uitgevoerd na een besluit van de sponsor en na eventuele verplichte besprekingen met de regelgevende autoriteiten na evaluatie van de gegevens. Als tot het ingaan van de fase met therapiewisseling wordt besloten, hebben de onderzoekslocaties 8 weken de tijd om de geschiktheid te bepalen en te starten met toediening van de therapiewisseling (combinatie van cabozantinib + atezolizumab) aan geschikte proefpersonen die zijn gerandomiseerd naar de controlegroep (sorafenib) of de cabozantinib als monotherapie groep; daarna is therapiewisseling niet meer toegestaan. • Proefpersonen die zijn gerandomiseerd naar de controlegroep (sorafenib) of de cabozantinib als monotherapie groep kunnen, als ze aan vooraf bepaalde geschiktheidscriteria voldoen, wisselen naar de combinatie van cabozantinib + atezolizumab. • Proefpersonen die zijn gerandomiseerd naar de experimentele groep (cabozantinib + atezolizumab) en nog steeds de onderzoeksbehandeling krijgen, en proefpersonen die zijn gerandomiseerd naar de controlegroep (sorafenib) of cabozantinib als monotherapie groep en nog steeds de onderzoeksbehandeling ontvangen en niet wisselen naar de combinatiebehandeling (cabozantinib + atezolizumab), mogen hun oorspronkelijk toegewezen onderzoeksbehandeling voortzetten totdat aan een protocolcriterium voor stopzetting is voldaan. • Proefpersonen die zijn gerandomiseerd naar de experimentele groep (cabozantinib + atezolizumab) en in de periode na de behandeling zijn, en proefpersonen die zijn gerandomiseerd naar de controlegroep (sorafenib) of de cabozantinib als monotherapie groep en niet wisselen naar de combinatiebehandeling (cabozantinib + atezolizumab) en in de periode na de behandeling zijn, zullen de beoordelingen na de behandeling ondergaan. Naar verwachting zal de inschrijving voor het onderzoek zijn afgerond op het moment dat het onderzoek overgaat in de fase met therapiewisseling. In de fase met therapiewisseling worden de veiligheid en doeltreffendheid beoordeeld volgens het beoordelingsschema in Bijlage B; beoordelingen van PK, biomarkers, gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven Kwaliteit van leven (Quality of Life, QoL) is een maat in de gezondheidseconomie. Het verwoordt het effect van factoren als symptomen, pijn, psychische gezondheid en welzijn op het leven van mensen. Gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven (Health-related quality of life, HRQoL) is een maat om uit te rekenen wat de behandeling waarschijnlijk voor gevolgen zal hebben voor het leven van patiënten. (HRQoL) en van gebruik van gezondheidszorgbronnen worden stopgezet. Periode na de behandeling: een eerste follow-upbezoek na de behandeling (FU-1) ter beoordeling van de veiligheid (bij proefpersonen in de onderhoudsfase [hierna]) vindt plaats 30 (+14) dagen na de datum van de beslissing om de onderzoeksbehandeling definitief stop te zetten (gedefinieerd als de datum van de beslissing om de onderzoeksbehandeling definitief stop te zetten of de datum van de laatste dosis van de onderzoeksbehandeling). Een tweede follow upbezoek na de behandeling (FU-2) ter beoordeling van de veiligheid vindt plaats ongeveer 100 dagen (± 14 dagen) na de datum van de beslissing om de onderzoeksbehandeling definitief stop te zetten. Meer informatie over de follow-up en gegevensverzamelingvereisten voor AE's, SAE's en AESI's is samengevat in Bijlage L. Radiografische tumorbeoordelingen en HRQoL-beoordelingen gaan door, ongeacht of de onderzoeksbehandeling wordt toegediend, verminderd, onderbroken of stopgezet, totdat is voldaan aan een protocolcriterium voor het stopzetten van radiografische beoordelingen. Deze beoordelingen kunnen daarom in de follow-upperiode na de behandeling voor sommige proefpersonen vereist zijn. Daarnaast moet elke 12 weken (± 14 dagen) na FU-2 contact worden opgenomen met de proefpersonen om de overleving te beoordelen en aansluitend ontvangen kankerbehandelingen te documenteren. Deze follow-up gaat door totdat de proefpersoon overlijdt of totdat de sponsor beslist dat de verzameling van deze gegevens wordt stopgezet; deze beoordelingen zijn echter niet vereist in de onderhoudsfase (hierna). Alles moet in het werk worden gesteld om deze beoordelingen te doen, tenzij de toestemming voor niet-interventionele onderzoeksbeoordelingen wordt ingetrokken. Voltooiing van het onderzoek: het onderzoek zal als compleet worden beschouwd wanneer de nulhypothese is verworpen voor de primaire uitkomstmaat van OS (experimentele vs controlegroep) in een van beide geplande interimanalyses of wanneer de finale geplande analyse voor OS uitgevoerd zal zijn geweest (ongeacht de resultaten). Onderhoudsfase/Behandeling na beëindiging van het onderzoek: het doel van de onderhoudsfase is om de toegang tot het onderzoeksgeneesmiddel op lange termijn te blijven verstrekken tot proefpersonen die klinisch voordeel hebben van het onderzoeksgeneesmiddel zelfs nadat de evaluatie van de onderzoeksdoelstellingen werd beëindigd (Voltooiing van het onderzoek, zie hierboven). Wanneer voldoende gegevens zijn verzameld om alle uitkomstmaten adequaat te kunnen evalueren, kunnen proefpersonen die de onderzoeksbehandeling voortzetten, doorgaan met de onderhoudsfase. Na de start van de onderhoudsfase beoordeelt de sponsor of het veiligheids- en doeltreffendheidsprofiel van het experimentele behandelingsschema in het kader van dit onderzoek voldoende is vastgesteld en gegevensanalyses vereist voor regelgevingsdoeleinden werden beëindigd. Als een fase met therapiewisseling is opgenomen, mag de onderhoudsfase pas beginnen na het bezoek in week 9 dag 1 (W9D1) in de fase met therapiewisseling van de laatste proefpersoon gerandomiseerd naar sorafenib of cabozantinib als monotherapie, die is gewisseld naar cabozantinib + atezolizumab. De sponsor dient de locaties op de hoogte te stellen of en wanneer het onderzoek de onderhoudsfase ingaat of indien een alternatieve optie na beëindiging van de studie zal geïmplementeerd worden (Sectie 6.3). In de onderhoudsfase blijven de proefpersonen op de onderzoeksbehandeling totdat ze voldoen aan de protocolcriteria voor stopzetting van de behandeling. Proefpersonen zullen periodieke veiligheidsbeoordelingen (waaronder lokale laboratoriumtests) en tumorbeoordelingen ondergaan. De aard en frequentie van deze beoordelingen tijdens de onderhoudsfase worden bepaald conform de standaardzorg in de instelling en de richtlijnen van de sponsor. Het is de verantwoordelijkheid van de onderzoeker om te zorgen dat er vaak genoeg bezoeken van de proefpersonen plaatsvinden en dat er adequate beoordelingen worden uitgevoerd om de veiligheid van de proefpersonen te waarborgen. Om belangrijke veiligheidsgegevens te kunnen blijven verzamelen voor proefpersonen die tijdens de onderhoudsfase in het onderzoek zijn ingeschreven, moet de rapportage van SAE's; bepaalde AE's (waaronder irAE's en andere AESI's [al dan niet ernstig], en AE's die leiden tot dosiswijzigingen of stopzetting van de behandeling); en andere te melden gebeurtenissen (DILI, zwangerschap en medicatiefouten met restverschijnselen) per protocol voor de onderhoudsfase worden voortgezet. De klinische database van het onderzoek wordt na de start van de onderhoudsfase gesloten. Belangrijke veiligheidsinformatie (hierboven weergegeven) die verzameld werd in de onderhoudsfase zal opgeslagen worden in de veiligheidsgegevensbank. Alleen gegevens verzameld vóór de start van de onderhoudsfase worden vermeld in het klinisch onderzoeksrapport. Einde van het onderzoek: het einde van het onderzoek wordt gedefinieerd als het laatste geplande bezoek of geplande procedure voor de laatste proefpersoon (met inbegrip van de beoordelingen tijdens de onderhoudsfase).

Onderzoeksgebied: therapie, veiligheid, werkzaamheid, farmacokinetiek, farmacogenomics
Soort onderzoek: interventie-onderzoek Een interventioneel onderzoek is een onderzoek waarin bij de deelnemers een interventie wordt uitgevoerd, zoals een nieuw geneesmiddel, om deze te beoordelen. Tijdens het ontwikkelingsproces van geneesmiddelen worden geneesmiddelen beoordeeld door interventionele onderzoeken, ook bekend als klinische onderzoeken. Klinische onderzoeken kunnen op veel manieren worden opgezet, maar ze zijn doorgaans gerandomiseerd (deelnemers worden willekeurig ingedeeld in verschillende armen in het onderzoek) en gecontroleerd (het onderzoeksmiddel wordt aan de ene arm gegeven en de uitkomsten worden vergeleken met een andere behandeling of placebo gegeven in een andere arm). Dit worden gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken of RCT's ('randomised controlled trials') genoemd.

Onderzoekspopulatie

Deze studie zal proefpersonen includeren met gevorderd HCC die voorafgaand geen systemische kankerbehandeling hebben ondergaan. De inclusiecriteria Inclusiecriteria zijn de kenmerken die potentiële deelnemers moeten hebben om in aanmerking te komen voor deelname aan een klinisch onderzoek. Ze beschrijven de criteria voor de patiëntenpopulatie en patiëntenselectie. De inclusiecriteria (en exclusiecriteria) zijn een belangrijk onderdeel van een onderzoeksprotocol. Als ze goed zijn gedefinieerd, vergroten de inclusie- en exclusiecriteria de kansen dat het onderzoek betrouwbare resultaten oplevert. Ook beschermen ze de deelnemers tegen letsel en minimaliseren ze de risico's. voor deze studie werden zorgvuldig overwogen om de veiligheid van de proefpersonen te verzekeren en de integriteit van de studieresultaten veilig te stellen. Het is noodzakelijk dat proefpersonen voldoen aan alle inclusiecriteria Inclusiecriteria zijn de kenmerken die potentiële deelnemers moeten hebben om in aanmerking te komen voor deelname aan een klinisch onderzoek. Ze beschrijven de criteria voor de patiëntenpopulatie en patiëntenselectie. De inclusiecriteria (en exclusiecriteria) zijn een belangrijk onderdeel van een onderzoeksprotocol. Als ze goed zijn gedefinieerd, vergroten de inclusie- en exclusiecriteria de kansen dat het onderzoek betrouwbare resultaten oplevert. Ook beschermen ze de deelnemers tegen letsel en minimaliseren ze de risico's. en aan geen enkele van de exclusiecriteria Exclusiecriteria zijn kenmerken die mensen uitsluiten van deelname aan een onderzoek. Exclusiecriteria kunnen bijvoorbeeld – afhankelijk van de eisen van het onderzoek – leeftijd, geslacht, type of stadium van de ziekte omvatten en de aan- of afwezigheid van andere medische aandoeningen. Exclusiecriteria (en inclusiecriteria) zijn een belangrijk onderdeel van een onderzoeksprotocol. Als ze goed worden gedefinieerd, vergroten exclusie- en inclusiecriteria de kansen dat een onderzoek betrouwbare resultaten oplevert. . De Sponsor zal geen uitzonderingen verlenen op de studie in- en exclusiecriteria Exclusiecriteria zijn kenmerken die mensen uitsluiten van deelname aan een onderzoek. Exclusiecriteria kunnen bijvoorbeeld – afhankelijk van de eisen van het onderzoek – leeftijd, geslacht, type of stadium van de ziekte omvatten en de aan- of afwezigheid van andere medische aandoeningen. Exclusiecriteria (en inclusiecriteria) zijn een belangrijk onderdeel van een onderzoeksprotocol. Als ze goed worden gedefinieerd, vergroten exclusie- en inclusiecriteria de kansen dat een onderzoek betrouwbare resultaten oplevert. .

Inclusiecriteria: Je mag meedoen als

Inclusiecriteria Inclusiecriteria zijn de kenmerken die potentiële deelnemers moeten hebben om in aanmerking te komen voor deelname aan een klinisch onderzoek. Ze beschrijven de criteria voor de patiëntenpopulatie en patiëntenselectie. De inclusiecriteria (en exclusiecriteria) zijn een belangrijk onderdeel van een onderzoeksprotocol. Als ze goed zijn gedefinieerd, vergroten de inclusie- en exclusiecriteria de kansen dat het onderzoek betrouwbare resultaten oplevert. Ook beschermen ze de deelnemers tegen letsel en minimaliseren ze de risico's.
1. Histologische of cytologische diagnose van HCC of klinische diagnose van HCC in cirrotische pati?nten door beeldvorming in meerdere fases die gebruik maakt van CT of MRI volgens de richtlijnen van de American Association of Liver Diseases (AASLD) (Marrero et al 2018) of de European Association for the Study of the Liver (EASL 2018) .
Nota: Centra moeten de accreditatie van de sponsor ontvangen voor diagnose van HCC gebaseerd op beeldvorming vooraleer deze method te implementeren. Daarboven moeten pati?nten die de AASLD of EASL richtlijnen voor diagnose van HCC door beeldvorming niet halen of die geen cirrose hebben, histologische of cytologische diagnose van HCC hebben.
2. De proefpersoon heeft een ziekte die niet geschikt is voor een curatieve behandeling (bijvoorbeeld transplantatie, chirurgie, ablatietherapie) of locoregionale therapie (bijvoorbeeld TACE).
3. De proefpersoon krijgt antivirale therapie volgens de lokale standaardzorg wanneer de proefpersoon een actieve HBV-infectie heeft (gedefinieerd als HBsAg-positief); de proefpersoon moet HBV DNA < 500 IE/ml hebben.
4. Meetbare ziekte volgens RECIST 1.1 zoals bepaald door de onderzoeker.
5. Stadium Barcelona Clinic Liver Cancer (BCLC) categorie B of C (protocol Bijlage J).
6. Child-Pugh-score A (protocol Bijlage K).
7. Herstel tot baseline of ≤ graad 1 volgens de Common Terminology Criteria for Adverse Events (CTCAE) v5 van toxiciteiten gerelateerd aan voorgaande behandelingen, tenzij de AE's klinisch niet-significant en/of stabiel zijn bij ondersteunende therapie zoals bepaald door de onderzoeker.
8. Leeftijd van achttien jaar of ouder op de dag waarop toestemming is gegeven.
9. Eastern Cooperative Oncology Group (ECOG) performance status van 0 of 1.
10. Adequate orgaan- en beenmergfunctie, gebaseerd op het voldoen aan alle volgende laboratoriumcriteria binnen 14 dagen voorafgaand aan de randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. :
a. Absolute neutrofielentelling (ANC) ≥ 1500/μl (≥ 1,5 x10 9 l) zonder ondersteuning met granulocytenkoloniestimulerende factor binnen 2 weken voorafgaand aan afname van laboratoriumstalen voor screening.
b. Wittebloedceltelling (WBC) ≥ 2000/μl (≥ 2,0 x 10 9 /l).
c. Plaatjes ≥ 60.000/μl (≥ 60 x 10 9/l) zonder transfusie binnen 2 weken voorafgaand aan afname van laboratoriumstalen voor screening.
d. Hemoglobine ≥ 9 g/dl (? 90 g/l) zonder transfusie binnen 2 weken voorafgaand aan afname van laboratoriumstalen voor screening.
e. Hemoglobine A1c (HbA1c) ≤ 8% binnen 28 dagen voorafgaand aan randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. (als HbA1c-resultaten niet beschikbaar zijn [bijvoorbeeld hemoglobinevariant], een nuchtere serumglucose ≤ 160 mg/dl).
f. Alanine-aminotransferase (ALAT), ASAT en alkalische fosfatase (ALP) ≤ 5 x van de bovengrens van de normaalwaarde (ULN).
g. Totale bilirubine ≤ 2 mg/dl (≤ 34,2 ?mol/l).
h. Serumalbumine ≥ 2,8 g/dl (≥ 28 g/l).
i. Serumcreatinine ≤ 1,5 x ULN of berekende creatinineklaring ≥ 40 ml/min (≥ 0,67 ml/sec) berekend met de Cockcroft-Gault-formule (zie protocol Tabel 5-2).
j. Urine protei2ne/creatinine ratio (UPCR) ≤ 1 mg/mg (≤ 113,2 mg/mmol), of 24-u proteïne ≤ 1 g.
11. In staat zijn de protocolvoorschriften te begrijpen en na te leven en het document voor ge?nformeerde toestemming hebben ondertekend voordat een screening wordt uitgevoerd, met uitzondering van de procedures die vallen onder de standaardzorg binnen het screeningsvenster.
12. Seksueel actieve, vruchtbare proefpersonen en hun partners moeten instemmen met het gebruik van zeer effectieve contraceptiemethoden die alleen of in combinatie resulteren in een faalpercentage van minder dan 1% per jaar bij consequent en correct gebruik (zie Bijlage I) tijdens het onderzoek en gedurende 5 maanden na de laatste dosis onderzoeksbehandeling. Een barriéremethode (bijvoorbeeld condoom) is ook vereist.
13. Vrouwelijke proefpersonen in de vruchtbare leeftijd mogen bij de screening niet zwanger zijn. Vrouwelijke proefpersonen worden beschouwd als vrouwen in de vruchtbare leeftijd, behalve als aan één van de volgende criteria wordt voldaan: gedocumenteerde permanente sterilisatie (hysterecomie, dubbelzijdige salpingectomie, of dubbelzijdige oophorectomie) of gedocumenteerde postmenopauzale status (gedefinieerd als 12 maanden van amenorroe bij een vrouw van > 45 jaar bij afwezigheid van andere biologische of fysiologische oorzaken. Daarboven moeten vrouwen < 55 jaar een waarde van serum follikel stimulerend hormoon (FSH) hebben > 40 mIU/ml om de menopause te bevestigen). Nota: documentatie mag nazicht van medisch dossier, medisch onderzoek, of bevraging over de medische voorgeschiedenis door het studiepersoneel in het centrum omvatten.

Exclusiecriteria: Je mag niet meedoen als

Exclusiecriteria Exclusiecriteria zijn kenmerken die mensen uitsluiten van deelname aan een onderzoek. Exclusiecriteria kunnen bijvoorbeeld – afhankelijk van de eisen van het onderzoek – leeftijd, geslacht, type of stadium van de ziekte omvatten en de aan- of afwezigheid van andere medische aandoeningen. Exclusiecriteria (en inclusiecriteria) zijn een belangrijk onderdeel van een onderzoeksprotocol. Als ze goed worden gedefinieerd, vergroten exclusie- en inclusiecriteria de kansen dat een onderzoek betrouwbare resultaten oplevert.
1. Gekend fibrolamellair carcinoom, sarcomatoïd HCC of gemengd hepatocellulair cholangiocarcinoom.
2. Eerdere systemische kankerbehandeling voor gevorderd HCC, met inbegrip van, maar niet beperkt tot chemotherapie, laagmoleculaire kinaseremmers en ICI-behandelingen. Proefpersonen die lokale intratumorale of intra-arteriële chemotherapie hebben ondergaan, zijn wel geschikt.
3. Gedocumenteerde hepatische encefalopathie (HE) binnen 6 maanden voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. .
4. Klinisch betekenisvolle ascites (dat wil zeggen ascites die paracentese of dosisescalatie in diuretica vereist) binnen 6 maanden voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. .
5. Proefpersonen die binnen 28 dagen voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. een lokale kankerbehandeling hebben gekregen, waaronder chirurgie, PEI, RFA, MWA, transarteri?le chemoembolisatie (TACE), of transarteriële radioembolisatie (TARE).
6. Bestralingstherapie voor botmetastase Metastase (of uitzaaiing) is de verspreiding van tumorcellen vanuit de oorspronkelijke locatie (de primaire locatie) naar een ander deel van het lichaam. Tumoren kunnen metastaseren (uitzaaien) door nabijgelegen weefsel binnen te dringen of door zich te verspreiden via de circulatie (bloed en lymfestelsel). n binnen 2 weken, een andere bestralingstherapie met externe stralen binnen 8 weken voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. . Proefpersonen met klinisch relevante aanhoudende complicaties als gevolg van eerdere bestralingstherapie zijn niet geschikt.
7. Bekende hersenmetastase Metastase (of uitzaaiing) is de verspreiding van tumorcellen vanuit de oorspronkelijke locatie (de primaire locatie) naar een ander deel van het lichaam. Tumoren kunnen metastaseren (uitzaaien) door nabijgelegen weefsel binnen te dringen of door zich te verspreiden via de circulatie (bloed en lymfestelsel). n of een craniale epidurale aandoening behalve indien adequaat behandeld met radiotherapie en/of chirurgie (waaronder radiochirurgie) en gedurende ten minste 8 weken voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. stabiel is. Proefpersonen die neurologisch symptomatisch zijn of een systemische behandeling met corticostero?den krijgen op het geplande tijdstip van randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. komen niet in aanmerking.
8. Concomitante antistolling met orale anticoagulantia (bijvoorbeeld warfarine, directe trombineremmers en Factor Xa-remmers) of bloedplaatjesremmers (bijvoorbeeld clopidogrel), met uitzondering van de volgende toegestane anticoagulantia:
- Lage dosis aspirine voor cardioprotectie (volgens lokale richtlijnen) en lage dosis laagmoleculairgewichtheparine (LMWH).
9. Toediening van een levend, verzwakt vaccin binnen 30 dagen voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. .
10. Proefpersonen die niet kunnen worden beoordeeld met een driefasen CT-scan of MRI (magnetische resonantiebeeldvorming) van de lever vanwege allergie of andere contra-indicatie voor zowel CT- als MRI-contrastmiddelen.
11. De proefpersoon heeft een ongecontroleerde, significante intercurrente of recente (in de laatste 3 maanden voor de randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. [tenzij hieronder anders vermeld]) ziekte, met inbegrip van, maar niet beperkt tot, de volgende aandoeningen:
a. Hart- en vaataandoeningen en hartaandoeningen:
i. Congestief hartfalen (CHF) klasse III of IV, zoals gedefinieerd door de New York Heart Association, onstabiele angina pectoris, ernstige hartritmestoornissen.
ii. Oncontroleerbare hypertensie, gedefinieerd als aanhoudende bloeddruk (BP) > 140 mm Hg systolisch of > 90 mm Hg diastolisch, ondanks optimale behandeling met antihypertensiva.
iii. Beroerte (waaronder transi?nte ischemische aanval [TIA]), myocardinfarct (MI) of een ander ischemisch of trombo-embolisch voorval (zoals diepe veneuze trombose [DVT], longembolie) binnen 6 maanden voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. .
iv. Voorgeschiedenis van risicofactoren voor torsades de pointes (bv. lang QT syndroom).
b. Gastro-intestinale (GI) aandoeningen waaronder aandoeningen geassocieerd met een hoog risico op perforatie of fistelvorming:
i. Tumoren die gastro-intestinale tractus invaderen, actieve peptisch ulcusziekte, inflammatoire darmziekte, diverticulitis, cholecystitis, symptomatische cholangitis of appendicitis, acute pancreatitis of acute obstructie van ductus pancreaticus of ductus biliferi, of maaguitgangobstructie.
ii. Abdominale fistel, gastro-intestinale perforatie, darmobstructie, of intra-abdominaal abces binnen 6 maanden voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. . Volledige genezing van een intra abdominaal abces moet bevestigd zijn voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. .
iii. Maag- of oesofagusspataderen die niet of onvoldoende behandeld zijn en bloeden of een hoog risico hebben op bloeden. Proefpersonen die gedurende ten minste 6 maanden voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. behandeld zijn met adequate endoscopische therapie (volgens de behandelstandaard van de instelling) zonder episoden van terugkerende gastro-intestinale bloedingen die een transfusie of ziekenhuisopname vereisen, komen wel in aanmerking.
c. Klinisch significante hematurie, haematemesis of haemoptysis van > 0,5 theelepel (2,5 ml) rood bloed, of andere voorgeschiedenis van significante bloedingen (zoals pulmonale bloeding) binnen 3 maanden voor randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. .
d. Pulmonale laesie(s) met cavitatie of een bekende manifestatie van endobronchiale ziekte.
e. Laesies die een groot bloedvat invaderen, met inbegrip van, maar niet beperkt tot: vena cava inferior, arteria pulmonaris of aorta. Proefpersonen met laesies die het intrahepatische vaatstelsel invaderen, waaronder de vena porta, de vena hepatica en de arteria hepatica, komen wel in aanmerking.
f. Andere klinisch significante aandoeningen, zoals:
i. Actieve of voorgeschiedenis van auto-immuunziekte of immunodeficiëntie, met inbegrip van, maar niet beperkt tot myasthenia gravis, myositis, auto-immuunhepatitis, gegeneraliseerde lupus erythematosus, reumatoïde artritis, psoriatische artritis, inflammatoire darmziekte, antifosfolipiden-antistoffensyndroom, Wegener-granulomatose, Sjögren-syndroom, Guillain-Barré-syndroom of multipele sclerose (zie Bijlage E voor een uitgebreide lijst met auto-immuunziekten en immunodeficiënties). Proefpersonen met de volgende aandoeningen komen wel in aanmerking voor het onderzoek:
- Een voorgeschiedenis van auto-immunitaire hypothyreoïdie en gebruik van schildklierhormoonvervanging
- Gecontroleerde type 1 diabetes mellitus en gebruik van insulinebehandeling
- Astma waarvoor periodiek gebruik van bronchusverwijders nodig is
- Eczeem, psoriasis, lichen simplex chronicus of vitiligo met alleen dermatologische manifestaties, op voorwaarde dat aan de volgende voorwaarden is voldaan:
o Huiduitslag bedekt < 10% van het lichaamsoppervlak
o Ziekte is goed controleerbaar bij baseline en vereist alleen laaggedoseerde topische corticosteroïden
o Geen acute exacerbaties van de onderliggende aandoening waarvoor psoraleen plus bestraling met ultraviolet licht (UVA), methotrexaat, retino?den, biologische middelen, orale calcineurineremmers, of corticosteroïden met hoge potentie of voor orale inname nodig waren in de voorgaande 12 maanden
ii. Aandoening waarvoor systemische behandeling met ofwel corticosteroïden (> 10 mg prednison of equivalent per dag) ofwel met andere immunosuppressieve geneesmiddelen nodig is binnen de 14 dagen voorafgaand aan randomisatie Randomisatie is een methode voor indelen of selecteren zonder gebruikmaking van een systeem. Het is zuiver willekeurig (bepaald door het toeval). In klinische onderzoeken worden deelnemers gewoonlijk willekeurig in verschillende armen van het onderzoek ingedeeld (bijvoorbeeld voor toediening van het onderzoeksmiddel of voor placebo). Dit is een bepalend onderdeel van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek ('randomised controlled trial', RCT). Randomisatie in klinische onderzoeken houdt in dat elke deelnemer een gelijke kans heeft in een van de armen van het onderzoek te worden ingedeeld. Het is een belangrijke methode om het risico van vertekening (bias) in de uitkomsten van het onderzoek te verlagen. .
Opmerking: geïnhaleerde, intranasale, intra-articulaire en topische corticosteroi2den en mineralocorticoïden zijn toegestaan.
Tijdelijk gebruik van systemische corticostero?den voor allergische aandoeningen zoals contrastmiddelallergie is toegestaan.
iii. Actieve infectie die systemische behandeling vereist, bekende voorgeschiedenis van infectie met humaan immunodeficiëntievirus (HIV) of een aan het immunodeficiëntiesyndroom (AIDS) gerelateerde ziekte, of een bekende positieve tuberculinetest na tuberculose-infectie. Proefpersonen met actieve virale hepatitis B infectie en onder controle met antivirale therapie, komen wel in aanmerking (zie inclusiecriterium 3). Proefpersonen met actieve, oncontroleerbare virale hepatitis C-infectie komen in aanmerking op voorwaarde dat de leverfunctie voldoet aan de geschiktheidscriteria en de ziekte volgens de lokale behandelstandaard van de instelling wordt gevolgd (opmerking: antivirale behandeling van HCV is toegestaan na goedkeuring door de sponsor).
iv. Voorgeschiedenis van idiopathische pulmonale fibrose, organiserende pneumonie, geneesmiddelgeïnduceerde pneumonitis, idiopathische pneumonitis of bewijs van actieve pneumonitis op de CT-scan van de borstkas tijdens de screening.
v. Ernstige wond/ulcus/botbreuk die niet geneest.
vi. Malabsorptiesyndroom.
vii. Vrij thyroxine (FT4) buiten normaal referentiebereik van laboratorium.
viii. Matig tot ernstig afgenomen leverfunctie (Child-Pugh B of C).
ix. Vereiste hemodialyse of peritoneale dialyse.
x. Voorgeschiedenis van transplantatie van een solide orgaan, waaronder levertransplantatie of allogene?sche stamceltransplantatie.
Zie sectie J. voor het vervolg.

Proefpersonen in de experimentele groep nemen orale onderzoekmedicatie in (40 mg cabozantinib: 2 tabletten met 20 mg cabozantinib per tablet) eenmaal per dag. Een dosis van 1200 mg atezolizumab wordt eenmaal per 3 weken i.v. toegediend. Dosisreductie van cabozantinib is toegestaan in de experimentele groep (20 mg qd en 20 mg om de dag [qod]). Dosisreducties voor atezolizumab zijn niet toegestaan en AE's worden beheerd met dosisuitstel. Dosisverhoging van cabozantinib van 40 mg qd naar 60 mg qd is toegestaan na goedkeuring door de sponsor voor proefpersonen die de cabozantinib-dosis van 40 mg goed verdragen en ten minste 4 weken met deze dosis zijn behandeld. In het algemeen geldt voor proefpersonen die klinisch relevante bijwerkingen (bijvoorbeeld AE's van graad 3 of 4) ontwikkelen, dat de dosisverhoging van cabozantinib van 40 mg qd naar 60 mg qd niet is toegestaan. Proefpersonen in de controlegroep krijgen tweemaal per dag orale sorafenib (2 tabletten met 200 mg sorafenib per tablet). Onderbreking en vermindering van de dosis is toegestaan volgens de lokale voorschrijfgegevens. Proefpersonen in de cabozantinib als monotherapie groep krijgen 60 mg cabozantinib qd (1 tablet van 60 mg cabozantinib). Twee dosisreductieniveaus van cabozantinib zijn in deze groep toegestaan (40 mg per dag en 20 mg per dag). Proefpersonen kunnen worden toegestaan om opnieuw uit te breiden na een dosisreductie volgens de richtlijnen die gegeven worden in Sectie 6.6.1. Proefpersonen krijgen de onderzoeksbehandeling zolang ze er naar het oordeel van de onderzoeker klinisch voordeel van hebben of totdat er een onaanvaardbare toxiciteit ontstaat, een alternatieve systemische kankerbehandeling nodig is of totdat om een andere reden vermeld in het protocol de behandeling moet worden stopgezet. Doorgaan met het gebruik van een component van de onderzoeksbehandeling in de experimentele groep (cabozantinib en atezolizumab) terwijl gebruik van de andere component wordt stopgezet, is toegestaan volgens de richtlijnen in het protocol.

DHCG

Heb je interesse in dit onderzoek?

Twijfel je nog of het geschikt is voor jou? Heyleys helpt je graag met de vervolgstappen.

Bekijk de vervolgstappen